توضیحات تکمیلی

روشی برای ذخیره بیت های داده با استفاده از حالت های مغناطیسی به جای بارهای الکتریکی مورد استفاده دستگاه هایی مانند حافظه با دسترسی تصادفی پویا (DRAM) است.

نوعی حافظه با دسترسی تصادفی غیر فرار است که داده ها را در حوزه های مغناطیسی ذخیره می کند. که در اواسط دهه 1980 توسعه یافت، طرفداران این بحث استدلال کرده اند که RAM مغناطیسی در نهایت از فناوری های رقیب پیشی می گیرد و به حافظه ای غالب یا حتی جهانی تبدیل می شود.

در حال حاضر، فناوری‌های حافظه در حال استفاده مانند رم فلش و DRAM دارای مزایای عملی هستند که تاکنون MRAM را در جایگاهی خاص در بازار نگه داشته است.